Język
zawsze istnieje i funkcjonuje w określonym kontekście kulturowym, służąc
zaspokajaniu różnorodnych komunikacyjno-poznawczych potrzeb człowieka [Gajda
1998, 84]. Ów kontekst stanowi kultura, rozumiana jako „(...) całokształt
materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzonego, utrwalanego
i wzbogacanego w ciągu jej dziejów, przekazywanego z pokolenia na
pokolenie (...)” [Słownik 1978–1981, 1083]. Językowi nie bez powodu
przypisuje się specjalne miejsce w wielkiej rodzinie dziedzin kultury. Jest on
bowiem obecny we wszystkich jej sferach takich jak: życie codzienne, nauka,
religia, filozofia, sztuka, polityka, administracja itd. [Lipiec 1998,
159].
czwartek, 16 lipca 2015
środa, 8 kwietnia 2015
Przemiany językowe współczesnej wsi
W polskim językoznawstwie dominuje pogląd, że gwara
i język literacki to dwa odrębne systemy językowe, które w mniejszym
lub większym stopniu podlegają różnorodnym przeobrażeniom, ewoluując w
czasie i przestrzeni [Kurek 1998, 169]. W tym zakresie mieściłyby się
one w nurcie ogólnych przemian obserwowanych we wszystkich językach
słowiańskich.
czwartek, 22 stycznia 2015
Język jako środek komunikacji międzyludzkiej
Podstawowym a zarazem najważniejszym
środkiem komunikacji międzyludzkiej jest język. W Encyklopedii
językoznawstwa definiuje się go jako „(...) abstrakcyjny system
znaków (prymarnie dźwiękowych, wtórnie pisanych i innych) służący do
porozumiewania się w obrębie danej społeczności (...)” [Encyklopedia
językoznawstwa 1999, 269]. Język jest wytworem licznych pokoleń ludzi,
regionów, kultur, klas, warstw i zawodów [Lubaś 1979, 23]. Stanowi własność
wszystkich, umożliwiając tym samym osiąganie celów osobistych i grupowych.
Towarzyszy ludziom w indywidualnym rozwoju, pozwalając na pełniejszą
samorealizację.
Subskrybuj:
Posty (Atom)